شناخت و استخراج میکا در هندوستان و ساحل رود نیل به 2000 سال قبل از میلاد بر می گردد كه از آن در داروسازی، لعاب، شیشه، دکوراسیون و نیز برای نقاشی استفاده می شده است.در قرن چهاردهم و پانزدهم در آمریکای شمالی، سرخپوستان برای تزئین قبر مردگان از میکا استفاده می کردند.در قرن نوزدهم، اولین کاربردهای صنعتی میکا استفاده از ورقه های بزرگ ميكا در پنجره ها و نیز به عنوان طلق جهت رويت شعله کوره ها آغاز و بتدریج با پیشرفت صنعت، میکا به عنوان بهترین عایق در قطعات یکسو کننده (کموتاتورها)، مولد های بزرگ و موتورهای الکتریکی بکار رفت. میکا در حضور سنگهای پالوزیک (palezic) و بيشتر در هند، روسیه، آمریکا و آفریقای جنوبی يافت مي شود. ميكاي طبيعي داراي خواص فیزیکی فوق العاده ای است و ترکیب شیمیایی میکا، آنرا در گروه سلیکات های آلومینیم قرار می دهد. يكي از قابليت هاي خاص ميكا به عنوان يك ماده معدني، امكان برش آن و تشكيل قطعه هاي بسيار باريك با ضخامت ثابت است.